"Manéh mah bedegong waé. Embung dibéjaan. Ulahna kolot téh aya alesan nu teu kudu dijelaskeun," ceuk bapana nu karék jol. Nu duaan gancang muru, sasalaman. "Abah, hapunten uing!" ceuk Ujé. Ngariung tiluan di patengahan. Garalécok.
Najan bungah bisa patepung lawung. Gurat kuciwa natrat dina tarangna. Ambek nyedek tanaga midek. Ditahan gé hésé. Ahirna bedah. Haténa peurih. Aya bohak. Raheut nu hésé diubaran.
Tujuh taun rumah tangga. Unggal poé néangan kasab. Naon waé dipigawé. Gering gé kadang sok maksakeun. Imah, sanajan leutik ladang késang sorangan. Rarasaanna mah asa geus sagala dibikeun.
Harita wanci tengah peuting, karék mulang. Awakna ngageter ngadéngé sora nu ocon di kamar. "Yang, lagi dong!" sora pamajikanna semu ogo. "Ayo, siapa takut?" sora lalaki némbalan. "Modddaaaarrrr siah..!" ceuk Ujé bari ngejejek panto kamar.
No comments:
Post a Comment