Tukang Runtah

"Pah... sampaah..!" kitu gorowokna unggal isuk. Patingtorojol nu marawa runtah ti unggal imah. Dikérésékan. Dikanagorobagkeun. Nu baseuh jeung nu garing dipisah. Laleur héjo maluter. Patinghariung. Naluturkeun. Geugeuleuh, laleur, jeung bau hanyir jadi batur sapopoé. Taya nu miroséa.
Geus tilu poé manéhna teu datang. Runtah ngaleuyah. Di buruan imah. Di sisi jalan. Malah teu saeutik nu mendetan solokan. Waktu aya hujan rada badag. Solokan mendet. Cai ka jalan. Runtah balatak. Ngadadak aya rasa sono ka tukang runtah. Butuh. Nyaah. Keuheul. Pagaliwota dina dada urang komplék perumahan. "Kamana atuh nya Si Emang téh?" salah sahiji obrolan nu mindeng kadéngé dina unggal riungan. "Boa gering," ceuk salah saurang ibu-ibu. "Mudah-mudahan wé sing gancang cageur deui!" nu séjén mairan. "Aamiin..!" hémpak saréréa.
Unggal isuk. Sakur runtah nu aya di lingkungan komplék ngadadak laleungit. Anéh. Padahal euweuh tukang runtah ngalanto. Karagét. Teu lila aya béja, tukang runtah téh geus maot saminggu katukang.